Het gerucht gaat – en ik heb potverdorie goeie bronnen – dat uitgevers Rotterdam ontdekt hebben. Grote namen uit de bisnis – personen die wij van verre herkennen aan hun odeur van authentiek grachtenwater – scharrelen rond in de betere boekhandel en vragen de eigenaar subtiel of er nog iets interessants is. Via DM’etjes en PM’etjes gooien agenten en redacteurs hun hengel uit naar nieuw talent. We vergeven het de uitgevers dat ze in dezen slow adapters zijn; de Fyra lukte het ook nooit om hier op tijd aan te komen.
De vorige boom in literatuur (en andere toffe culturele events) hadden we in 2001. Rotterdam was Culturele Hoofdstad en de initiatieven die toen met een pot subsidiegeld mogelijk werden gemaakt, de clubjes die gevormd werden, waren een goede basis voor jarenlang plezier. Toch werd de literaire agenda in de loop der jaren wat rustiger: lang voordat het wereldwijd en dus ook in de kunst crisis werd, bereidde Leefbaar Rotterdam ons vast voor op een literair of kunstzinnig leven waar je je brood niet mee verdient. Rotterdam heeft dan ook een zeer hoog percentage schrijvende postbodes en leraren.
(Ik kan hier lang over doorzeuren, want het doel van de leefbaren was immers de stad ‘leefbaar’ te maken, maar het idee dat je daarvoor méér beveiliging en minder kunst en cultuur nodig hebt, vind ik gewoon stupide. Maar over het sociaal-politieke mag je hier anders meer lezen.)
Maar dit is wat er nu is, dit is hoe wij het doen: we hebben Vers Beton, en Bogue en Passionate Platform, drie digitale platforms met Rotterdamse roots waarop je veel goed werk vindt. Veel, ja. Goed, ja. Er zijn schrijvers, feestjes, boekwinkels die alleen maar beter worden. Want, zo werd het gisteren bij de borrel nog eens gezegd door Gino van Weenen (er is geen literair feestje zonder Gino, dat weet iedereen), het geheim van Rotterdam is heel simpel: wij produceren.
Dat zei hij trouwens bij de borrel die we dronken bij de boekpresentatie van 71/17 van Miguel Santos. Een boekpresentatie midden in de zomer in een vol café – alle boeken uitverkocht.
Dus. Gooi die hengel maar uit.
Michelle van Dijk 
Een reactie op “Ondertussen in Rotterdam 3”